یادداشت | تاریخ و انتخاب‌

ملت‌ها دریافتند اگر جامعه از انتصاب الهی خالی شود ناچار به‌دست حکمای جور می‌افتد و دین و دنیای مردم به تاراج می‌رود و دست‌خوش طوفان‌های عظیم می‌شود.

به گزارش سرویس اندیشه سراج، نجمه صالحی، سردبیر مجله افکار بانوان حوزوی نوشت: 
سراسر زندگی بشر و حتی تاریخ با انتخاب عجین شده است. انتخاب‌های خرد و کلان نظیر انتخاب دوست، انتخاب رشته، انتخاب همسر، انتخاب کاری جای کار دیگر یا شخصی جای شخص دیگر و...
 در تاریخ، این انتخاب همیشه به‌دست مردم و بدنه جامعه نبوده است، از قضا بیشتر تحولات تاریخ در دست انتخاب سلاطین، حکما و سردمداران حکومتی بوده و عوام، به ناچار تابع این انتخاب اجباری یا تحمیل شرایط می‌شدند!
به عنوان نمونه، پس از رحلت نبی خاتم صلی الله علیه و آله، اقلیتی معلوم الحال دست به انتخابی دیگر زدند و مردم عامی را با خود همراه کردند و بدنه‌ی عظیم مردم، ساکت و مقهور این انتخاب ماند؛ زیرا عوام، هنوز اهمیت انتخاب بد را درک نکرده بود و نمی‌دانست این سنگ کج تا کجا دیوار را کج، بالا می‌برد! نمی‌دانست این انتخاب نادرست، گردبادی می‌سازد که سرنوشت اسلام را طور دیگری رقم می‌زند و می‌شود آنچه نباید شود. 
به تدریج ملت‌ها دریافتند اگر جامعه از انتصاب الهی خالی شود ناچار به‌دست حکمای جور می‌افتد و دین و دنیای مردم به تاراج می‌رود و دست‌خوش طوفان‌های عظیم می‌شود. قرن‌ها گذشت تا مردم متوجه شوند، نباید اجازه داد سرنوشت‌شان به‌دست جنایتکاران بیفتد، پس حداقل کاری که می‌توانستند انجام دهند اعتراض در مقابل اعمال سلاطین بود! 
چه بسیار جان‌ها که بر سر این واکنش‌ها از دست رفت تا این‌که آن میراث، به انقلاب اسلامی ایران رسید؛ انقلابی که انتخابِ سرانجامی نیکو و خروج ازظلمت با هدف پرواز به سمت نور و رهایی از ظلم بود.
شواهد تاریخی نشان می‌دهد در ایران، نحوه‌ی اداره امور شهرها از ابتدای پیدایش حیات اجتماعی غیر از عصر سلوکیان تا اواخر دولت سلطنت پهلوی دوم با اراده سلاطین و حاکمان اداره می‌شد. با انقلاب مشروطه، پادشاهی مطلق به پادشاهی مشروط تبدیل شد و نخستین تجربه مشارکت ایرانیان شکل گرفت. مجلس شورای ملی قوانین انجمن بلدیه و انجمن ایالتی و ولایتی و نظایر آن را به تصویب رساند، لکن عدم آمادگی ساختاری ایران، برای پذیرش این سبک قوانین و شرایط فرهنگی و اجتماعی جامعه موجب اجرا نشدن و شکست قانون‌های مصوب شد.
 پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 شرایط مناسبی فراهم شد تا مردم در تعیین سرنوشت خود و جامعه خویش سهیم باشند و چه بسا تمرینی داشته باشند برای تشکیل دولت کریمه‌ی مهدوی و زمینه‌سازی ظهور بعون الله.