باید توجه داشت که دامنه تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران، از چارچوب صرفاً هسته‌ای فراتر رفته و در قالب برچسب‌هایی همچون حمایت از تروریسم یا نقض حقوق بشر نیز استمرار یافته است. بنابراین، حتی در سناریوی احیای توافق، بخشی از تحریم‌ها باقی خواهند ماند، مگر آنکه مذاکرات به حوزه‌هایی فراتر از مسائل هسته‌ایتسری یابد. در غیر این صورت، توافق حاصل‌شده ممکن است واجد اثربخشی محدود و ناپایدار تلقی گردد. در این میان، تداوم بحران‌های منطقه‌ای ـ به‌ویژه در فلسطین و یمن ـ می‌تواند در ارزیابی اولویت‌های سیاست خارجی قدرت‌های جهانی و تأثیرگذاری بر میزان تمرکز آن‌ها بر پرونده هسته‌ای ایران مؤثر باشد. تحول در محاسبات ژئوپلیتیکی، بویژه با توجه به نقش ایران در معادلات محور مقاومت، می‌تواند کارکرد دوگانه‌ای در روند مذاکرات ایفا کند: از یک‌سو تقویت موقعیت چانه‌زنی و از سوی دیگر، افزایش حساسیت‌ها نسبت به توانمندی‌های منطقه‌ای ایران.