یادداشت امروز
سید محمد تقی موسوی کراماتی:دیدن فاطمه معراج روزانه پیامبر اکرم(ص)
وقتی شناخت شخصیت فاطمه در موازنه‌ای یکسان، مساوی با شب قدری می¬شود که معادل هزار شب است چرا روح رسول خدا با یکبار دیدن فاطمه تا اعلی علیین پر نکشد، با دیدن فاطمه، روزانه معراج برای پیامبر مقدر می‌شود.
رسول خدا در معراج به عالی‌ترین مراتب کمال انسانی عروج داده شد و از دست نیافتنی ترین عرصه‌های ملکوتی عالم وجود هم فراتر شتافت، تا آنجا که جبرئیل نیز از ادامه این سیر ملکوتی بازماند و طاقت وجودی او دیگر تحمل طی این طریق روحانی با همسفرش از دست داد و در بدرقه رسول خدا گفت: تَقَدَّمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ لَیْسَ لِی أَنْ أَجُوزَ هَذَا الْمَکَانَ وَ لَوْ دَنَوْتُ أَنْمُلَةً لَاحْتَرَقْت.بحارالانوار،ج18،ص382
امام صادق بیان عظمت این مقام شامخ را غیر قابل وصف می‌خواند: جاء رجل إلى جعفر بن محمد، و قال:صف لی المعراج؛ فقال: کیف أصف لک مقاما لم یسمع فیه جبرائیل مع عظیم محله؛ تفسیر عرائس البیان فى حقائق القرآن. (ج2 ؛ ص347)
شبی بر نشست از فلک برگذشت به تمکین و جاه از ملک درگذشت
چنان گرم در تیه قربت براند که بر سدره جبریل از او باز ماند
بدو گفت سالار بیت الحرام که ای حامل وحی برتر خرام
بگفتا فراتر مجالم نماند بماندم که نیروی بالم نماند
اگر یک سر موی برتر پرم فروغ تجلی بسوزد پرم
قرآن، جهانیان را با زیباترین آهنگ معنایی و شیواترین موسیقی بیانی، از اوج تعالی سیر عرشی حبیب خدا باخبر ساخته است: « ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى فَأَوْحى إِلى عَبْدِهِ ما أَوْحى ما کَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى أَ فَتُمارُونَهُ عَلى ما یَرى وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرى عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ ما یَغْشى ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى لَقَدْ رَأى مِنْ آیاتِ رَبِّهِ الْکُبْرى» (نجم/8-18)
اینک رسول خدایی که زیباترین حقائق هستی را بی‌واسطه شهود نموده، چه کند با فراق شهد شیرین حضور، در این عالم دور افتاده؛ کدام آیه از آیات عالم وجود است که بتواند از پرتو الهی‌اش، روح بی قرار قاب قوسین او ادنای رسول اعظم را با این همه بی‌کرانگی آرام سازد.
اما از این سو آرامشی که پیامبر پس از بازگشت از این سفر در بردارد هیچ شباهتی با آیات صغرای این عالم ندارد. کدام آیه افلاکی در این عالم خاکی است که آرامشی به اندازه تمام آیات الکبرای سدره المنتهی در خود فراهم ساخته است تا رسول خدا را از درد جانکاه فراق دنا فتدلی برهاند؟
این کدامین آیه است که از گوهر وجودش نور وصول وصال به روح و جان رسول خدا ساطع نموده است؟ رسول خدا در وجود این آیه چه دیده است که دیگر بی تاب آن همه دلربایی و سرگشتگی عالم بالا نمی‌شود؟
فاطمه او، کبری‌ترین آیه‌ای است که در کنار او به عظمت همه آنچه در سیر معراجش از آیات الهی نگریسته حاضر می بیند. بوسیدن دست فاطمه، گویی احترام به همه آیاتی است که از ملک تا ملکوت شهود نموده است.حقیقتی که رسول خدا به اجمال از فلسفه تکریم فاطمه‌اش سخن گفته در این کلام چه شیرین به نوا آمده است: «فَأَنَا أَشَمُّ مِنْهَا رَائِحَةَ الْجَنَّة.علل الشرایع» (ج1،ص183) من بوی بهشت را از فاطمه ام استشمام می کنم.
باری، رایحه جنه الماوایی که رسول خدا از آن به وجد آمده به اندازه عظمت و بزرگی روح عنداللهی اوست. آن رایحه‌ای که روح تشنه اشرف مخلوقات در عالی‌ترین مراتب بهشت برین از آن سیراب شد اکنون و در خانه کوچک علی روح سدرة المنتهی او، در کنار فاطمه‌اش حس می‌کند.
و فاطمه همه مراتب آیاتی شدن الهی را از مسجد النبی و مسجد الاقصی تا سدرة المنتهی در خانه کوچک علی با نگریستن به سیمای پیامبر و تلاوت کلام الهی طی نموده است.
آنگاه که رسول خدا در سدرة المنتهی به بالاترین مقام عنداللهی واصل شد فاطمه هم در زمین به مقام بضعة منی رسید؛ حال که رسول خدا خود، بزرگترین آیه عظمای حق شده در پاره تنش با دیدن خودش دوباره تکرار می-شود.برای او فاطمه تلالو نوراللهی است.شاید حالا همه بدانند چرا برای فاطمه دیدن رسول خدا بهترین عمل شده است.
یا فاطمه؛ تو هر چقدر رسول خدا را بیشتر ببینی پیامبر بیشتر در تو انعکاس خودش را می‌بیند، رسول خدا در دید و بازدید با فاطمه به گونه‌ای عمل می‌کند که در وقت، صرفه جویی شود تا این مسافت هر چه بیشتر کوتاه‌تر گردد. همیشه در رفتن، آخرین دیدن از آن فاطمه است و در آمدن نخستین دیدار با فاطمه است.
وقتی شناخت شخصیت فاطمه در موازنه‌ای یکسان، مساوی با شب قدری می¬شود که معادل هزار شب است چرا روح رسول خدا با یکبار دیدن فاطمه تا اعلی علیین پر نکشد، با دیدن فاطمه، روزانه معراج برای پیامبر مقدر می‌شود.
پایان
