نیم صفحه نخست روزنامه فردای ایران
پیشخوان های ایران و دکه‌ی تیترخوانی روزنامه سراج/نامعلمی، بی معلمی و کم معلمی
چالش های وزارت آموزش و پرورش و وزارت وزیر علی مراد صحرایی که برای آینده روشن ایران نیازمند یاری رسانی مردمی است.
درحالی که حدود یک ماه از شروع سال تحصیلی جدید می گذرد،شاهدیم که هنوز هم به گفته بعضی نمایندگان مجلس بسیاری از کلاس های درس معلم ندارند و برخی هم که دارند از معلمان دو شیفت و یا معاون شیفت های دیگر برای پُر کردن کلاس ها استفاده می کنند که این دو شیفته بودن معلمان ،خود باعث خستگی بیش از حد معلم،فقدان زمان کافی برای برنامه ریزی های درسی و کلاسی و در نهایت باعث کاهش راندمان کاریشان می شود که پیامدهایی نظیر ضعف علمی و تحصیلی دانش آموزان،اثرات منفی در امور تربیتی آنان و تاثیر سوء بر زندگی شخصی و کاری معلمان و... می گردد.
همانطور که اشاره شد این موضوع مدتیست مورد اعتراض بسیاری از نمایندگان مردم در مجلس هم قرار گرفته و تاکنون نیز ادامه دارد بطوریکه زمزمه هایی هم درخصوص سوال و استیضاح مرادصحرایی وزیر آموزش و پرورش شنیده می شود.
در این خصوص لازم به ذکر است در هفته های اخیر و پس از شروع سال تحصیلی جدید وحیدی نایب رئیس کمیسیون آموزش مجلس با بیان تذکری در صحن علنی مجلس درخصوص کلاس های درس فاقد معلم گفته بود : بیش از ۲۳ هزار کلاس درس فاقد معلم است .بازنشسته ها هم استقبال نمی کنند چون ۲ سال است پاداششان را نگرفته اند.مجلس و دولت وظیفه ندارند تکلیف آموزش و پرورش را روشن کنند؟! وحیدی با اشاره به وضعیت آزمون استخدامی از بی سامانی در آموزش و پرورش ابراز گلایه کرد.
قالیباف رئیس مجلس هم قول پیگیری داد که ظاهراً بعد از پیگیری های او اقداماتی انجام شد اما باز هم کافی نبود که موجب ادامه تذکر و اعتراض نمایندگان نسبت به این موضوع گردید.
خضریان نماینده تهران هم در روزهای گذشته اعلام نمود : استیضاح وزیر آموزش پرورش با محورهای متعددی همچون ضعف در برنامه‌ریزی برای تأمین معلمان مورد نیاز پیش از آغاز سال تحصیلی 1402_1403 و در نتیجه کمبود معلم در بسیاری از مناطق کشور، تأخیر در اعلام نتایج آزمون آموزگاری و دبیری، فقدان برنامه‌ای منسجم برای اجرای سند تحول بنیادین و پرداخت افراطی به کارهای حاشیه‌ای و گفتمانی، اظهارنظرهای غیرحساب شده و فقدان مدیریتی صحیح مسائل آموزش و پرورش در رسانه، تراکم بالای کلاس‌های درسی و شرایط نامناسب مدارس در آغاز سال تحصیلی 1402-1403 به ثبت رسیده است.
در جایی دیگر نیک بین نماینده کاشمر در مجلس ضمن انتقاد از لطیفی رئیس سازمان استخدامی می گوید: آقای لطیفی کار خودش را درست می کند اما برای معلم های خدوم و زحمت کشی که بیش از یکی دو سال است دارند زحمت می کشند هیچ کاری انجام نمی دهند! و در ادامه می گوید: با تاخیر در اعلام نتایج آزمون آموزگاری باعث شدیم تعداد زیادی ضد انقلاب و ضد نظام تحویل بدهیم،این چه وضع مدیریتی در کشور است ؟!
در هفته اخیر نیز حاجی دلیگانی نماینده شاهین شهر و میمه در مجلس ضمن تذکری گفت: مشکل مدارس حل نشده،کمبود معلم است. 3 ماه تعطیلات بوده، وزیر و مدیران خواب بوده اند که الان می خواهند مسائل را دنبال کنند ؟!
با این حال سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس اما دولت روحانی را مقصر کمبود معلم در کشور می داند.فلاحی می گوید:امسال حدود ۲۶۰ هزار معلم در کشور کم داریم که این موضوع حاصل خیانت‌هایی بوده که در دولت قبل صورت گرفت.
متاسفانه در حالی که دانشگاه فرهنگیان باید سالی ۲۵ هزار دانشجو جذب می‌کرد و به همین تعداد، معلم به بدنه آموزشی کشور تزریق می‌شد اما دولت سابق در راستای نابودی دانشگاه فرهنگیان این رقم را به ۳ هزار نفر کاهش داد.
همچنین لازم به ذکر است تعداد دیگری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز به اشکال مختلف اعتراض خود را نسبت به این مسئله اعلام کردند.
حال سوالی که مطرح است این است که چرا وزارت آموزش و پرورش با اینکه از قبل اطلاع دقیقی از این موضوع(کمبود معلم) داشت تمهیدات لازم را در این زمینه نیاندیشید؟ چرا در فرصت مناسب نسبت به بکارگیری مجدد نیروهای حق التدریس مجوز های لازم را کسب نکرد و یا نتوانست کسب کند؟ و اینکه چرا نتایج آزمون های استخدامی آموزگاری و دبیری به شکل عجیبی با تاخیر اعلام شد درحالی که قرار بود این نتایج در اوایل شهریور اعلام شود؟ و آیا سازمان امور استخدامی مانعی برای تسریع در جذب معلمان بوده یا کم کاری از وزارت آموزش و پرورش و ارگان های دیگر بوده ؟
همانطور که میدانیم به ازای هر روز معلم نداشتن و عقب ماندن دانش آموزان از درس و مشق،دانش آموزان دچار اُفت و عقب ماندگی تحصیلی می شوند و البته وقوع تعطیلات پیش بینی نشده ای مثل آلودگی هوا،بارش برف و... که اجتناب ناپذیر بوده نیز می تواند مزید بر علت شود و دود آن به چشم محصلین برود.
به نظر می رسد تمامی این مسائل باید به شکل دقیقی واکاوی و ریشه یابی گردد تا دیگر شاهد چنین وضعیت اسفناکی در آموزش و پرورش نباشیم و به تبع آن برای آینده برنامه ریزی ها به شکل منظم و قاعده مندی صورت پذیرد و سپس اصول سازماندهی ،هدایت و کنترل در مدیریت به شکل صحیح رعایت گردد.
پایان
حمیدرضا اعتمادی
