سراج روزنامه سراسری صبح ایران

وحید نجفی، نویسنده و پژوهشگر مسائل راهبردی:دینداری در دوران انقلاب اسلامی

اگر کسانی مدعی هستند که به دلیل عملیاتی شدن ابعاد سیاسی و اجتماعی اسلام از آن فاصله گرفته اند، در مقابل بهانه جویی آنها باید به لزوم بندگی کامل در اسلام اشاره کرد و اینکه نمی توان برای خدا شرط گذاشت.اگر کسی درخواست داشت حرمت مشروب یا وجوب نماز و ... برای او مستثنا شود تا مسلمان شود، نبی مکرم اسلام (ص) از جانب خدا مامور بود، که این اسلام مشروط را رد کند و اکنون نیز نمی توان اسلام را مثله کرد تا امیال برخی برای گرایش به آن تقویت شود. هر چند ساز و کار فعالیت فرهنگی می تواند بدون مشروعیت بخشی به عمل خلاف بر محاسن تمرکز و به گسترش آن کمک نماید.

۱. آرمان های  دینی و اسلامی انقلاب اسلامی ایران، آنچنان پیشران و گسترده بود که مطالبات متنوع دیگر، همگی تحت شعاع پرفروغ آن قرار گرفت و سردمداران گروههایی که وجهه اسلام ناب را نداشتند، یکی پس از دیگری به حاشیه رانده شدند. کما اینکه دهها هزار جان شریف به خاطر همین آرمان فدا شد.
 پس اگر معنویت و ایمان در جمهوری اسلامی دچار افول شود، انقلاب دچار بزرگترین ضایعه و افول ممکن شده است و بررسی این مسأله بسیار مهم است.

۲. در بررسی وضعیت دینداری جامعه، می توان عذرهای بسیار، حتی از نوع موجه و کاملا منطقی را محاسبه کرد. مثل آنکه رسانه هایی که به مرزهای جغرافیایی اعتنایی ندارند و  فرهنگی منحط بر آن مسلط شده، علاوه بر گسترش انواع رذائل، الحاد را به نحو بی سابقه ای در جهان منتشر کرده اند، اما می توان بررسی عوامل متضاد را کنار نهاد و برآیند نهایی و واقعیت شکل یافته توسط آنها را به نحو بسیط مورد توجه قرار داد.

۳. باید از حس نوستالژیک و شایع مشعش نگری همه چیز در گذشته فاصله بگیریم و گذشته را متناسب تر با واقع آن، در ذهن حاضر کنیم. صدای فرهنگی نسل گذشته اگر چه مهجور شده، اما با کمی تامل آن را به خاطر می آوریم که نسخه عبادت و ایمان بیشتر برای دوره سالمندی پیچیده شده بود و جوانی بیشتر با مشروب فروشی کنار مسجد و رفت و آمد به شهر نو و کاباره ها، تناسب داشت و چه کسی جرأت می کرد در جامعه مدرن در انظار به نماز بایستد و از تمسخرها مصون بماند.

۴. ما در بهشت مستقر نشده ایم و بر خلاف اجتماع تماما تسبیح و تقدیس فرشتگان، در دنیایی هستیم که خدای متعال در آن، به شیطان و نفس مجال عرض اندام داده و اعتراض به رذائل و مطالبه جدیت در دینداری، نه تنها نشانه ای از نامطلوب بودن وضعیت نیست، بلکه نوید بخش حیات آرمان ها و استمرارشان است.

۵. اگر بخواهیم وضعیت دینداری را بسنجیم، باید واقع دین و گستره آن را مد نظر قرار دهیم. حتی اگر کسی تصور می کند، رابطه شخصی با خدا در جامعه نسبت به گذشته کمتر شده است، فارغ از صحت تصورش، باید گفت این همه تاکید بر داستان ابلیس و عبادت هایش برای آن است که معلوم شود، عبادت بدون عبودیت در نزد خدای متعال ذره ای ارزش ندارد.
پس اگر کسانی مدعی هستند که به دلیل عملیاتی شدن ابعاد سیاسی و اجتماعی اسلام از آن فاصله گرفته اند، در مقابل بهانه جویی آنها باید به لزوم بندگی کامل در اسلام اشاره کرد و اینکه نمی توان برای خدا شرط گذاشت.
اگر کسی درخواست داشت حرمت مشروب یا وجوب نماز و ... برای او مستثنا شود تا مسلمان شود، نبی مکرم اسلام (ص) از جانب خدا مامور بود، که این اسلام مشروط را رد کند و اکنون نیز نمی توان اسلام را مثله کرد تا امیال برخی برای گرایش به آن تقویت شود.
هر چند ساز و کار فعالیت فرهنگی می تواند بدون مشروعیت بخشی به عمل خلاف بر محاسن تمرکز و به گسترش آن کمک نماید.

پایان