وضعیت اسف‌بار فرهنگی و عدم تقید به آموزه‌های شرعی مثل حجاب که در حال حاضر شاهد هستیم  معلول علت‌های مختلفی است. بی‌تردید محیط ولنگار  فضای مجازی و اینترنت نقش بسزایی در این زمینه داشته که در طول سال‌های متمادی اینگونه خودش را نشان داده است.

در بین علت‌های مختلف این پدیده نامیمون، متاسفانه ناکارآمدی سیستم آموزشی در تدوین محتوایی کتب دینی یکی از علت‌های مهم است که نمی‌توان از آن غافل شد. کتاب‌های دینی مدارس معمولا به صورت کلی و فهرست‌وار به مسائلی اشاره کرده‌اند که آن چنانکه شایسته است جنبه اقناعی در باب مسائل اعتقادی ندارد و از طرفی اطلاعات جامعی نیز درباره احکام شرعی که مورد ابتلا و نیاز دانش‌آموزان باشد را ارائه نمی‌کند. معلمان نیز طبیعتا همان مسائل ناچیز کتاب را  تدریس می‌کنند و شاید کمتر معلمی باشد که به صورت خودجوش و  با توجه به وقتی که دارد  بیاید و از خودگذشتگی نشان دهد و مطالب کاربردی‌تری را به دانش‌آموزان ارائه کند تا آن‌ها متدین بار بیایند. با این وصف نتیجه این می‌شود که اکثر دانش‌آموزان آن چنانکه شایسته یک مسلمان است نسبت به مسائل دینی، چه مسائل اعتقادی و چه احکام شرعی، توجیه نمی‌شوند.  اگر خانواده این دانش‌آموز ، تقید به مسائل دینی نداشته باشد چیز قابل توجهی از مدرسه عائد او نمی‌شود؛ از طرفی وقتی این نوجوان به طور  افسار گسیخته در فضای ولنگار مجازی غوطه ور باشد نتیجه‌اش چیزی می‌شود که در حال حاضر  شاهد هستیم و برخی از جوان‌های ظاهرا مسلمان، به کشف حجاب، بی‌غیرتی و... افتخار می‌کنند.

نکته مهم در تکمله بحث این است که بی‌عملی، ریشه در بی‌اعتقادی دارد. تا زمانی که انسان اعتقادش نسبت به اصول دین مثل توحید، قرص و محکم نباشد خیلی نمی‌توان توقع عملگرایی داشته باشیم؛ ولی زمانی که انسان اعتقادات محکمی داسته باشد معمولا به صورت خودکار عملگرا هم می‌شود. وقتی مثلا خانمی حقیقتا به این باور برسد که خداوند حکیم، خالق اوست و صلاح او را بهتر از خود او می‌داند، از طرفی باور داشته باشد که حجاب دستور خداست، این شخص خود به خود مقید به حجاب می‌شود. در سایر احکام شرعی هم همچنین؛ ولی وقتی اعتقادی در کار نباشد، اهل نماز و عبادت نمی‌شود، به راحتی حق‌الناس را پایمال می‌کند و... .  

در همین زمینه‌ی حجاب که این روزها  بحث داغی دارد،  تقریبا تمام  کسانی که اصرار بر بی‌حجابی دارند قطعا کمیت اعتقاداتشان لنگ می‌زند؛ حالا یا اصلا اعتقادی به دین و لوازم آن ندارند و یا در خوشبینانه‌ترین حالت، اعتقادات متزلزل و سستی دارند.

پایان